Branislav Glavatović je rođen u Novom Sadu,
1950. godine, gdje su se njegovi roditelji u periodu poslijeratne ekonomske migracije, doselili iz tadašnjeg Titograda.
Branislav se 1962. godine preselio u Beograd, gdje je nakon završetka osnovne škole upisao srednju tehničku školu geološkog smjera, koju je završio 1969. godine. Iste godine nastavio je školovanje na Rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu, na Smjeru za geofiziku, gdje je diplomirao 1974. godine. U toku studija ostvario je najbolji prosjek ocjena od osnivanja Smjera za geofiziku, a za diplomski rad dobio je Oktobarsku nagradu grada Beograda.
Odmah po diplomiranju, zaposlio se kao asistent za grupu geofizičkih predmeta na Katedri za geofiziku Rudarsko-geološkog fakulteta u Beogradu. Istovremeno je upisao postdiplomske studije na Smjeru za geofiziku. Juna 1979. godine završio je postdiplomske studije odbranom magistarskog rada sa temom iz oblasti numeričke obrade rezultata geoelektričnih ispitivanja.
Krajem 1979. godine, prešao je na rad u Republički seizmološki zavod Crne Gore u Titogradu, na radno mjesto koordinatora - višeg savjetnika za seizmologiju i geofiziku. Tokom 1982. godine boravio je na specijalističkim studijama u
San Francisku (SAD) na Univerzitetu Berkli, iz oblasti kvantitativne seizmologije. Izradu doktorske disertacije iz iste oblasti, sa temom "Proučavanje seizmičnosti južnog Jadrana simultanom obradom grupe zemljotresa" započeo je 1986. godine na Katedri za geofiziku Rudarsko-geološkog fakulteta u Beogradu i istu odbranio oktobra 1988. godine.
U periodu izmedu 1981. i 1988. godine aktivno je učestvovao u regionalnom međunarodnom seizmološkom projektu Ujedinjenih Nacija (UNDP) "Smanjenje seizmičkog rizika na Balkanu" i rukovodio dijelom tog projekta za Crnu Goru. Tokom realizacije regionalnog projekta UN "Prostorno planiranje u SR Crnoj Gori"
(1979. - 1984.) takođe je rukovodio dijelom Projekta koji se odnosio na utvrđivanje parametara seizmičkog hazarda na teritoriji Crne Gore.
U periodu od 1989. do 1995. godine, kao docent obavljao je nastavu na Katedri za geofiziku Rudarsko-geološkog fakulteta u Beogradu
na II stepenu studija, iz predmeta Seizmologija, a zatim, kao vanredni profesor iz predmeta Seizmička tomografija na poslijediplomskim studijama.
Januara 1989. godine, odlukom Izvršnog vijeća Skupštine SR Crne Gore, imenovan je za direktora Republičkog seizmološkog zavoda. Tokom 1990. godine originalno je koncipirao i neposredno uveo u jugoslovensku seizmološku praksu, a posebno u seizmološku službu Crne Gore, savremeni
metod digitalne akvizicije seizmičkih signala i automatske analize, obrade i disemenacije seizmoloških podataka, kroz originalnu izradu i impelentaciju cjelovitog paketa metoda i kompjuterskih programa, te se opravdano može smatrati utemeljivačem digitalne seizmologije na prostoru Jugoslavije, pa i šire.
Značajno je doprinio uspostavljanju čvrstih stručnih i naučnih veza Seizmološkog zavoda Crne Gore sa brojnim geofizičkim i seizmološkim institucijama Balkana, Evrope i Svijeta, tako da danas Seizmološki zavod predstavlja jednu od repernih seizmoloških institucija južne Evrope.
Nosilac je Ordena rada sa zlatnim vijencem, kojim ga je, na predlog Zajednice za seizmologiju SFRJ, odlikovalo Predsjedništvo Jugoslavije 1990. godine - za posebne zasluge u razvoju seizmologije na području Jugoslavije.
Do sada je publikovao 56 naučnih radova iz oblasti geofizike i seizmologije u inostranim i domaćim naučnim časopisima, zatim monografiju ”Porijeklo globalnih geodinamičkih sila”, udžbenik za primijenjenu geofiziku za srednje škole, skripta za Seizmologiju na Katedri za geofiziku Rudarsko-geološkog fakulteta u Beogradu, udžbenik "Osnovi geonauka" za studente Građevinskog fakulteta, kao i oko 400 stručnih studija iz oblasti inženjerske seizmologije i primijenjene geofizike. Tokom 42 godine rada, svoju profesionalnu aktivnost je usmjerio na oblast fundamentalne, kvantitativne, aplikativne i digitalne seizmologije i geofizike. Aktivno koristi dva svjetska jezika: engleski i ruski.
Od 1989. godine u šest mandata obavljao je funkciju direktora Seizmološkog zavoda Crne Gore, a od 2012. do penzionisanja 2017. godine - funkciju pomoćnika direktora Zavoda za hidrometeorologiju i seizmologiju.
Od 1995. do 2018. godine bio je predsjednik Upravnog odbora J.U. Zavoda za geološka istraživanja Crne Gore. Od 2009. godine Predsjednik je Odbora za geologiju i geografiju Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Vanredni je profesor Građevinskog fakulteta u Podgorici za predmete: Inženjerska seizmologija, Geofizika u geotehnici, Posebna poglavlja iz seizmologije, Osnovi geonauka i Geodetska geofizika.
Bio je podpredsjednik Inženjerske komore Crne Gore od 2011. do 2013. godine, a od 2013. do 2017. njen predsjednik. Izmedju 2007. i 2011. godine, bio je direktor međunarodnog projekta "Harmonizacija karata seizmičkog hazarda zemalja zapadnog Balkana" koji finansira program NATO "Nauka za mir i bezbjednost". Član je većeg broja strukovnih organizacija i udruženja.
